Ang Pagtatapos ni Kabayang Arnold sa Korea Bow!

KUWENTONG MIGRANTE, TINIG MIGRANTE
Ni Kabayang PITOY

(Arnold Bautro is leaving Korea for good and looking for a greener pasture in the country he was dreaming. He is one of our community lectors and silent volunteer during the time of Fr. Dong Marvcaida, MSP. Von Voyage Kabayang Arnold)

Panahon nang tag-lamig noong ako ay dumating ditto sa Korea at di pa nuon bumabagsak ang snow pero sobrang lamig na… Mensan isang umaga pag gising ko umuulan nang Yelo, di ko maipaliwanag ang saya ko at dali-dali ako lumabas para maglarosa makakapal na yelo, daig ko pa nuon and isang bata pero sa umpisa lang pala ’yun. Dahil nang sumunod na mga araw eh kasumpa-sumpa ang lamig. Salamat sa Dios at nakayanan ko yun lahat...marami pang pagbabago ang nangyari sa buhay ko at di lang sa klima ako naka adjust maging sa pagkain at sa mga taong nakaka usap ko lalao na sa mga singkit dahil karamihan sa kanila eh masama ang ugali, mabango ka lang sa kanila kapag napapakinabangan ka nila.

Ganoon pa man, marami akong natutunan sa loob nang pitong taon kong pakikipagsapalaran dito sa Korea at ipinagpasalamat ko lahat iyon sa “Poong lumikha” dahil sa lakas at tibay ng loob na binigay niya sa akin, sa kabila nang pagiging malayo ko sa mga mahal sa buhay. At nagpasalamat din ako dahil dito lalong lumalalim ang tiwala ko sa “Kanya” sa pamamagitan nang paglilingkod ko sa simbahan.

Ngayong lilisanin ko ang bansang Korea at mangingibang bansa, nagpapasalamat ako sa mga taong naging kabahagi nang buhay ko ditto sa mga kaibigan. Magpapasalamat din ako sa mga taong nakasama ko, dumamay sa akin sa problema at sa yo Panginoon maraming salamat sa iyo.
Pagpalain pa nawa kayo at ingatan sa lahat nang oras at paalam. Hinding hinde ko kayo makakalimutan. Salamat sa karanasan.salamat mga kababayan…paalam Bansang Korea.